Dat irritante gezoem in het zenuwstelsel

De wereld leeft in mij. De manier waarop ik me vandaag voel, is de manier waarop het menselijk lichaam is ontworpen, een voertuig voor Vreugde, Liefde en Bliss, Onbeperkte nieuwsgierigheid en Onbeperkte soevereiniteit. Dat is natuurlijk alleen vanochtend. In onze moderne wereld worden we beperkt en onderdrukt door angst, trauma, wifi en repressie, en van binnenuit door pesticiden, zware metalen en farmaceutische producten. Het lijkt erop dat al deze invloeden een vergelijkbaar effect hebben op onze cellen. Ze schreeuwen van wanhoop. Deze cellulaire schreeuw verstoort onze mentale helderheid, onze emotionele gelijkmoedigheid en ons vermogen om een ​​goede nachtrust te krijgen. Velen beschrijven dit als een irritante buzz.

Het oorspronkelijke zaad dat tot de ontwikkeling van de CHI Sun leidde, kwam toen Karen klaagde over een ongemakkelijke buzz in haar lichaam wanneer mensen die waren gevaccineerd de kledingwinkel binnenkwamen waar ze zich vrijwillig aanmeldde. Ze vroeg me een apparaat te ontwikkelen dat deze buzz zou wegnemen. Dit bracht mij op het project om de CHI Sun te ontwikkelen.

Vandaag sprak ik met Allecia, die therapiesessies voor dierencommunicatie via Zoom geeft. Allecia heeft jarenlang Qigong en yoga gestudeerd en haar vaardigheden als hondentrainer, dierencommunicator en afstandsgenezer geperfectioneerd. Ze vertelde me dat ze zich bewust is van een centrum van bewustzijn in haar dat ze een ‘hartbubbel’ noemt. Ik zou dit zoiets als een zielsverbinding of emotionele intelligentie kunnen noemen.

Toen ze aan de telefoon was met cliënten die onlangs waren gevaccineerd, vertelde ze me dat ze vaak een ongemakkelijke hartslag in haar hart voelt. Toen, een paar dagen geleden, belde ze om te zeggen dat ze tijdens een gesprek met een cliënt merkte dat het voelde alsof haar hartbel via haar hoofd uit haar lichaam werd getrokken. Ze bleef achter met een gedesoriënteerd gevoel van doodsheid en angst, samen met een mentale wazigheid en moeite met het nemen van beslissingen. Ze zei dat het tijd en moeite kostte om haar hartbel terug in haar borst te trekken. Ze besefte dat dit gezoem vaak de neiging had om haar hartbel uit haar lichaam te duwen. Ze lette erop en merkte dat er een abrupte verschuiving in haar borstkas plaatsvond toen het zoemen begon en haar hartbel uit zijn plaats begon te trekken. Ze ontdekte dat als ze niet waakzaam is, het buiten haar hoofd opduikt en dat ze zich na de sessie gedissocieerd voelt. Ze heeft ook geleerd dat ze, als ze de CHI Sun in haar beha bewaart, op de knop kan drukken bij het eerste gevoel van het zoemen en het trekken aan haar hartbel. Het zoemen en trekken stopt binnen enkele seconden. Ze vindt dat de eerste instelling, niet de vogels die tweeten maar de rustige, het meest effectief is in het uitschakelen van het desoriënterende zoemen, waardoor ze sessies van hogere kwaliteit kan geven en haar de tijd bespaart van het opnieuw richten na haar sessies.

Terwijl ik dit schrijf, herinner ik me dat Joel, de helderziende DNA-communicator, ontstekingen had beschreven als een door cellen gegenereerd signaal dat chaotisch is, een “frequentie van ontstekingen”. Hij ging verder: “Deze chaotische schreeuw vertelt het systeem dat de cellen in paniek zijn, in gevaar zijn en gekalmeerd moeten worden. (metafoor: schreeuwende baby)”. Dit lijkt de opwinding te beschrijven die Karen en Allecia voelden. Toch kregen ze het niet van zware metalen of gifstoffen in hun cellen, maar van een afstand. Karen voelde het vanaf een afstand van enkele meters, en Allecia over duizenden kilometers via een soort telepathische verbinding, of misschien via het World Wide Web langs koperdraden en glasvezel.

Dit perspectief kan ontsteking op een nieuwe manier definiëren. Zijn het eenvoudigweg cellen die worden gedestabiliseerd door een aantal factoren, zoals verwerkt voedsel, elektromagnetische velden of blootstelling aan een persoon die ontstekingsstress heeft? Het kan de schreeuw van miljarden van deze cellen zijn die een kracht creëert die op de hartbel drukt of op een andere manier ons bewuste bewustzijn uit het lichaam duwt.