Leegte is de weg naar overvloed
Terwijl ik met de CHI Sun werk, besef ik dat er een ander soort pijn bestaat. Het is niet chemisch. Het is niet emotioneel. Deze pijn wordt gekenmerkt door de drang om hem te begraven. Het is leegte. Mensen drinken alcohol, slikken pillen, spelen onophoudelijk op de computer met dingen als videogames en Facebook, kijken naar verontrustend dagelijks nieuws en gaan winkelen voor dingen die ze niet nodig hebben. Dit alles is bedoeld om het zenuwstelsel en de hersenen zo bezig te houden dat we worden afgeleid van de leegte.
Ik heb onlangs een groepsbijeenkomst bijgewoond die over het onderwerp verslaving ging. Mensen beginnen hun verslaving met een methode om af te leiden van de interne pijn van leegte. Ze drinken misschien steeds meer bier, spelen steeds meer nieuws of videogames, gokken, drinken veel koffie of proberen hallucinogene drugs. Er zijn zoveel ontsnappingen aan de leegte. Psychiaters laten ons elke denkbare pil proberen. Helaas is deze leegte onstuitbaar. We houden het misschien een maand of een jaar vol, maar het slaagt erin om ondanks elke verslaving op te duiken.
Het blijkt dat dit een enorme winstmogelijkheid is. Bedrijven proberen producten te verkopen die zowel de pijn van de leegte maskeren als verslavend zijn. Sommige mensen op de bijeenkomst die ik bijwoonde, spraken over hun strijd tegen het eten van te veel voedsel. Bewerkte granen, oliën en suikers gaan rechtstreeks door de darmen en komen in de bloedbaan terecht, waardoor de bloedchemie wordt verstoord. Hierdoor zijn ze tijdelijk bewusteloos van hun pijn. Ze moeten echter blijven eten om deze methode te laten werken. Ik was verrast dat de meeste leden van deze groep spraken over hun strijd tegen verslavingen aan psychiatrische medicijnen. In het begin werkten de pillen, maar daarna moeten deze mensen steeds meer pillen slikken. Ze voelden zich vreselijk door de pillen en uiteindelijk werkten de pillen in alle beschreven gevallen niet meer. Zelfs bij de maximale dosering kwam de pijn van de leegte door de doodsheid naar boven. Door te proberen van de medicijnen af te komen, werd de pijn nog luider.
Velen in de groep werden gedwongen de leegte te verdoezelen en stapten van het ene product dat verlichting belooft naar het andere, in de hoop dat ze het magische antwoord konden vinden. Deze aanpak leidt er echter toe dat gebruikers serieverslaafden worden, verslaafd aan producten die alleen winstgevend zijn voor hun fabrikanten. Ik vraag me af of deze leegte de kern van het consumentisme is. Is het onze wanhopige behoefte om de leegte op te vullen die de tandwielen van onze economie draaiende houdt?
Dit bericht heeft 0 reacties