Een 44-jarige vrouw, een overlevingswonder, die een levenslang ventrikelseptumdefect heeft doorstaan (chirurgisch gerepareerd in 1991) met een pacemaker. Na drie jaar effectieve massagetherapie, begonnen in 1998, elke drie weken bij de patiënt thuis, gedurende welke de patiënt een sterkere zelfintegratie ontwikkelde, emotioneel, fysiek en spiritueel, Infratonic werd in april 2001 in het therapeutische protocol geïntroduceerd.
Bij elke sessie van twee uur (elke drie weken voor bijna een jaar thuiszorg) wordt de Infratonic werd, na het vegen van het hele lichaam, op de voorste en achterste borstkas geplaatst [Het plaatsen van de CHI-palm binnen 6 cm van een geïmplanteerd elektronisch apparaat is gecontra-indiceerd], afhankelijk van of de patiënt op de rug of op de buik lag. Soms gebeurde de plaatsing op de lage rug, bij de nek en soms op de knieën en voeten. Na de behandeling hield de patiënt de transducer ook enkele minuten op het voorhoofd, de slaap of het suboccipitale gebied. Er werd geen interferentie geproduceerd in de pacemaker, noch een vermindering van het comfortniveau van de patiënt, dat feitelijk toenam met het gebruik van de pacemaker. Infratonic. Het therapeutische werk gedurende dit specifieke jaar was gericht op het verbeteren van de fysieke persoon, dat wil zeggen de benige structuur en de aanhechtingen ervan, vooral het borstbeen en de ribbenkast die op traumatische wijze waren verzaagd en teruggetrokken tijdens een openhartoperatie in 1991.
Door de jaren heen zijn de weefsels van het lichaam therapeutisch aangemoedigd om oude trauma's los te laten en een huidige staat van gezondheid en welzijn te herkennen. Elke sessie met de Infratonic bracht steeds meer vrijgave van lang bewaard fysiek geheugen met zich mee. Sinds maart 2002 heeft de patiënt de afgelopen drie maanden de moed gevoeld om elke drie weken naar de kliniek zelf te komen om te profiteren van de gespecialiseerde apparatuur die voor beweging zorgt tijdens het aanpassings- en therapeutische proces. De Infratonic wordt gebruikt op de voorste en achterste borstkas, net als tijdens de vorige thuistherapie, met als bijkomend voordeel dat de beweging van de wervelkolom bijdraagt aan een verhoogde mobilisatie van de lichaamsweefsels en een stimulans voor de neurale receptoren van het lichaam. In de loop der jaren is er ook voedingsadvies gegeven, met uitstekende resultaten en een engagement van de patiënte om haar gezondheid te blijven verbeteren.
Gedurende deze tijd heeft de patiënt meer positief zelfbewustzijn kunnen ervaren en een nieuwe pacemaker heeft gezorgd voor meer uithoudingsvermogen, waardoor een hoger niveau van integratieve functie is ontstaan, wat zorgt voor meer vitaliteit en grotere persoonlijke verwachtingen. Bij haar meest recente bezoek aan de kliniek straalde deze patiënte toen ze met overtuiging zei: "Ik ben zo intens gelukkig!" De musculoskeletale en biomechanische verbeteringen bij deze patiënt zijn tot bloei gekomen, vooral tijdens deze derde maand van volledige integratieve zorg in de kliniek, in combinatie met kritische voedingstherapie. "Ben je de laatste tijd groter geworden?" is een vraag die ze heeft gehoord. Met haar rechtopstaande houding, grotere energetische projectie en nieuw zichtbare uiterlijke vitaliteit - aspecten van het leven die ze nooit heeft gehad vanwege preoperatieve hartincompetentie en postoperatieve herstelprocessen - is ze begonnen met het definiëren van verbrede horizonten van haar nieuwe leven.
-Mary Berry, DC (Richland Hills, Texas)
