Onze wetenschappelijke primeur over oxidatieve vervuiling
Hoe kunnen we dit concept begrijpen?
Oxidatieve vervuiling wordt het best begrepen als een ongezonde vorm van bio-elektrische vitaliteit.
Wat is bio-elektrische vitaliteit?
Bio-elektrische vitaliteit is dat spectrum van frequenties dat door ons lichaam wordt geabsorbeerd door de zon, dat wordt opgeslagen in de moleculaire bindingen van onze organische moleculen en water. Deze levensverbeterende vorm van elektrische vibratie voedt elke biochemische reactie die ons in beweging houdt, of het nu gaat om het produceren van spijsverteringsenzymen, ATP en stikstofmonoxide, en andere belangrijke en veelzijdige chemicaliën in ons lichaam. Het voedt de opname van zuurstof in onze longen en onze immuunrespons, samen met de zenuwimpulsen die onze spieren en hersenen bedienen.
Wat is oxidatieve vervuiling?
Oxidatieve vervuiling is de hoogenergetische UV-energie die niet van de zon door de ozonlaag gaat. Het is de energie van UVC-ultraviolet licht dat wordt geabsorbeerd in onze lucht en water en snelle oxidatie veroorzaakt in het leven van planten, dieren en mensen. Zelfs in de meest pure omgevingen, zoals het Amazone-regenwoud, oxideren gevallen bladeren. Ze vallen echter veel langzamer in stof uiteen dan in de woestijn of in de dichtbevolkte stad dan in het bos, omdat de planten en de bomen van het bos overvloedige organische aërosolen produceren en afgeven die de lucht vullen met anti-oxidanten. Oxidatieve vervuiling kan worden gedefinieerd als een hogere atmosferische concentratie van deze destructieve oxiderende energie dan in de natuur wordt aangetroffen.
Wat is het verschil tussen langzame oxidatie en verbranding?
Bladeren kunnen langzaam oxideren bij lage temperatuur of ze kunnen snel verbranden bij hoge temperatuur. Beide zijn oxidatie. Het verschil is alleen de temperatuur en oxidatiesnelheid. Maar het is niet de temperatuur die oxidatie en verbranding veroorzaakt. Temperatuur kan de snelheid beïnvloeden, maar kan de oxidatie niet activeren. Een zeer intense, gelokaliseerde elektromagnetische intensiteit van het UVC-bereik (oxidatieve vervuiling) is vereist. In een automotor is het een elektrische vonk. In een lucifer zijn het geïoniseerde gassen die voor de benodigde elektromagnetische intensiteit zorgen. De langzame oxidatie die ervoor zorgt dat bladeren uiteenvallen, veroorzaakt ook vrije radicalen in ons lichaam, overmatige ontsteking, pijn, degeneratie en chronische ziekten.
Hoe kan oxidatieve vervuiling worden gemeten?
De elektromagnetische intensiteit van oxidatieve vervuiling wordt opgeslagen in de moleculaire bindingen van luchtmoleculen. Het kan niet als warmte worden gevoeld omdat warmte wordt bepaald door de snelheid van individuele luchtmoleculen. Hoe sneller ze in het rond stuiteren, hoe hoger de temperatuur. Oxidatieve vervuiling en bio-elektrische vitaliteit zijn interne bindingsenergie die alleen meetbaar is door hoeveel ze de snelheid van langzame oxidatie verhogen. Goede frequenties van bio-elektrische vitaliteit vergroten onze kracht, veerkracht en gezondheid. De slechte frequentie van oxidatieve vervuiling breekt onze organische moleculen af zoals het ervoor zorgt dat een blad uiteenvalt. In tijden van hoge oxidatieve vervuiling komen bosbranden praktisch vanzelf tot leven en zijn ze buitengewoon moeilijk te bestrijden. Een grote natuurbrand kan de oxidatieve vervuiling in de atmosfeer honderden kilometers lang verhogen.
Hoe snel kan oxidatieve vervuiling reizen?
Ons onderzoek geeft aan dat het met ongeveer 100 mijl per uur uit een natuurbrand kan reizen. Convectie van lucht van de natuurbrand is een van de transportmiddelen, maar het belangrijkste middel lijkt de emissie van fotonen te zijn van moleculen die de lading dragen. Hoewel stikstof vrij stabiel is, houden watermoleculen het elektrische potentieel van oxidatieve vervuiling ongeveer 0.1 seconde vast en zenden het vervolgens uit als een ultraviolet foton. Het reist dan veel minder dan een microseconde met de snelheid van het licht voordat het toeslaat en wordt geabsorbeerd door een ander luchtmolecuul. Dus 99.99% van de oxidatieve vervuiling wordt opgeslagen in luchtmoleculen en is onmeetbaar. Deze opname van UV door de lucht is de reden dat wetenschappers gevaarlijke UV onder de ozonlaag niet kunnen meten.
Hoe kan oxidatieve vervuiling nuttig zijn?
Een populaire methode om een chemische reactie te versnellen, zijn ultraviolette sterilisatielampen, die een hoge, gelokaliseerde elektromagnetische intensiteit leveren in de vorm van fotonen. Deze ultraviolette fotonen die bacteriën in de lucht niet raken, worden snel opgenomen in luchtmoleculen en activeren vrijwel elk chemisch proces, inclusief de vorming van vrije radicalen in het menselijk lichaam, zoals zonnebrand, huidkanker en een breed scala aan andere op vrije radicalen gebaseerde chronische ziekten. Directe blootstelling aan ultraviolet licht is gevaarlijk, maar ook blootstelling aan de lucht die de elektromagnetische intensiteit van UV, de oxidatieve vervuiling, heeft geabsorbeerd.
Hoe kan ik deze oxidatieve vervuiling visualiseren?
Deze animatie toont een watermolecuul nadat het een ultraviolet foton in het 270nm UVC-bereik heeft geabsorbeerd. Deze UV-absorptie maakt het niet warmer. Het ziet er nog steeds uit en gedraagt zich als elk ander watermolecuul behalve dat, als het een dood blad of de huid van een persoon raakt, het waarschijnlijk zijn elektromagnetische intensiteit zal overdragen of met bijna elk organisch molecuul zal reageren. In de atmosfeer kan het ioniseren in H + en OH-, beide krachtige broeikasgassen, en de lucht afvangen voor organische moleculen.
Richard Lee
Als systeemingenieur van opleiding stapte hij al vroeg in zijn carrière over van efficiënt gebruik van energie uit fossiele brandstoffen naar efficiënt gebruik van menselijke energie. Het menselijk bewustzijn is in de meesten van ons ernstig verlamd in vergelijking met het volledige potentieel van het bewustzijn, dus heeft Richard het bestuderen en optimaliseren van het menselijk bewustzijn tot een carrièrekeuze van 30 jaar gemaakt.
Dit bericht heeft 0 reacties